Фәния ГАБИДУЛЛИНА

ТӨШЛӘРЕМНӘН ГЕНӘ ЮГАЛМА 

Сагынуларым булып кайтасыңмы,—

Көн дә сине төшләремдә күрәм.

Ник әйттем соң юксынырлык булгач:

"Сине түгел, башка берне сөям"...

Томан арасыннан елмаясың,

Күзләреңдә сөю уты һаман.

Йөгереп барып кочаклыйсы иде, 

Тик арада ята куе томан.

Үкенүләрем булып керәсеңме

Төшләремә минем кабат-кабат.

Күңелемнең бер ярсу чагында

Үзем әйттем:"Башка берне ярат!"

Хәзер менә сагынып көтеп алам,

Төшләремдә елмай кабаттан.

Күкрәгеңә ятып елар идем...

Ни кызганыч, инде таң аткан.

МАЯГЫМ БУЛ

​

Мин бәхетле, —

Яннарымда тик син булсаң.

Иңнәремдә

Кулларыңның көчен тойсам.

Мин өметле

Күзләреңдә нурлар күрсәм,

Шул нурларда

Йөрәгемә юллар үрсәң.

Сабыр идем.

Ашкынырга син өйрәттең.

Салкын идем, —

Учагымда куз көйрәттең.

Иркәләмә, —

Назга туймас сабый иттең.

Үпкәләмим, —

Көлгә калып янып беттем.

Мин гашыйкмын

Гайрәт ташкан буй-сыныңа,

Тик ашыкмыйк

Сихри хискә буйсынырга.

Чуалтырбыз

Сихри серле ул йомгакны.

Югалтырбыз

Бергә йөрер ул сукмакны.

Мин табынам

Синең сүзгә, назга, моңга.

Юк, абынмам,

Булсаң маяк ул упкында.